Ιογενή νοσήματα της Γάτας – Μέρος 1, του Στάθη Συμεωνίδη

ΑΝΟΣΟΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΓΑΤΑΣ (AIDS THΣ ΓΑΤΑΣ)

Ο ιός της ανοσοανεπάρκειας της γάτας ανήκει στους Λεντιϊούς (Lentivirus) και επηρεάζει το ανοσοποιητικό σύστημα της γάτας με παρόμοιο τρόπο όπως ο αντίστοιχος ιός στον άνθρωπο (γι’αυτό και αποκαλείται και aids της γάτας) δε συνδέεται, όμως, με αυτόν και δεν μπορεί  να μεταδοθεί στον άνθρωπο( και φυσικά ούτε το αντίθετο). Μπορεί να εκδηλωθεί πολύ αργότερα από τη μόλυνση του ζώου, το καθιστά, όμως, λόγω της αποδυνάμωσης του ανοσοποιητικού, ευαίσθητο στην προσβολή από άλλους λοιμογόνους παράγοντες του περιβάλλοντος, που για μια υγιή γάτα δε θα αποτελούσαν κίνδυνο.

• Πώς γίνεται η μετάδοση;

Ο κυριότερος τρόπος μετάδοσης είναι οι πληγές από δαγκώματα και γρατσουνιές, συνεπώς η συμβίωση με άλλα ζώα δεν αποτελεί πρόβλημα αν δεν προκύπτουν διαμάχες μεταξύ τους. Μπορεί επίσης, να μεταδοθεί από τη μολυσμένη μητέρα στα νεογέννητα κατά τον τοκετό ή από το γάλα, ενώ μικρότερες είναι οι πιθανότητες μετάδοσης μέσω της σεξουαλικής επαφής των ζώων.

• Ποια είναι τα συμπτώματα;

Στα αρχικά στάδια της νόσου τα συμπτώματα περνούν, συνήθως, απαρατήρητα καθώς η διόγκωση των λεμφαδένων και ο παροδικός πυρετός που προκαλούνται δεν είναι ανιχνεύσιμα. Στη συνέχεια, το ζώο μπορεί να παραμένει υγιές ακόμη και χρόνια μέχρις ότου μειωθεί η άμυνα του οργανισμού και αρχίσουν να εμφανίζονται διάφορα συμπτώματα όπως κατάπτωση του ζώου, απώλεια όρεξης και βάρους, παθήσεις των δοντιών, επίμονες φλεγμονές του στόματος (ουλίτιδα, στοματίτιδα) που οδηγούν και στη δυσφαγία του ζώου. Μπορεί επίσης, να εμφανίζονται επίμονα δερματικά (πληγές, φλεγμονές) και αναπνευστικά προβλήματα (ρινικό ή οφθαλμικό έκκριμα, φτάρνισμα) που δε βελτιώνονται (ή βελτιώνονται παροδικά και επανεμφανίζονται) καθώς και προβλήματα γονιμότητας ή του ουροποιητικού συστήματος (συχνοουρία, ούρηση εκτός άμμου).

• Πώς γίνεται διάγνωση και ποια είναι η θεραπεία;

Όπως και στη Λοιμώδη Περιτονίτιδα, η διάγνωση γίνεται με ορολογικές εξετάσεις και ανίχνευση αντισωμάτων. Με βάση το ιστορικό και την κλινική εικόνα είναι δύσκολη η διάγνωση, ενώ οι ορολογικές εξετάσεις είναι ακριβής και οδηγούν σε αυτή.

Θεραπεία για την ανοσοανεπάρκεια της γάτας δεν υπάρχει. Αν η διάγνωση γίνει πριν εμφανιστούν τα συμπτώματα (τυχαίο ορολογικό έλεγχο), γίνεται προσπάθεια εξασφάλισης καλών συνθηκών διαβίωσης και προστατευτικών μέτρων για να παραταθεί η υγεία του ζώου. Όταν τα συμπτώματα έχουν εκδηλωθεί, πρέπει να αντιμετωπίζονται οι δευτερογενείς επιπλοκές και να υποστηρίζεται το ζώο φαρμακευτικά αλλά και διατροφικά. Είναι πολύ σημαντική η τήρηση των κανόνων υγιεινής και η αποπαρασίτωση του ζώου καθώς και η στείρωση του και ο περιορισμός του, ώστε να αποφευχθούν οι καβγάδες με άλλα ζώα και κατ’ επέκταση η μετάδοση του ιού. Πρέπει επίσης, να γίνονται τακτικοί έλεγχοι στον κτηνίατρο, για εκτίμηση της κατάστασης της υγείας του ζώου και της εξέλιξης της νόσου.

• Υπάρχει εμβόλιο για τη νόσο;

Το εμβόλιο το οποίο έχει αναπτυχθεί για τη νόσο δεν έχει σαφή αποτελεσματικότητα και δεν εφαρμόζεται ευρέως. Για την προστασία λοιπόν, του ζώου, θα πρέπει να στειρώνεται έγκαιρα και να αποφεύγεται η επαφή με αδέσποτες γάτες.