ΔΙΑΓΝΩΣΗ

↓

Ακτινογραφίες

Είναι ουσιαστικά μια «φωτογραφία» μιας περιοχής του σώματος (ανθρώπων και ζώων) που δίνει ιατρικές πληροφορίες με χρήσης της ακτινοβολίας Χ

Για την ιστορία οι ακτίνες Χ ανακαλύφθηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα από τον Γερμανό φυσικό Βίλχελμ Ρεντγκεν (Wilhelm Conrad Röntgen 27.3.1845 -10.2.1923). Ο ίδιος πιθανότατα έβγαλε την πρώτη ακτινογραφία της ιστορίας, στις 8 Νοεμβρίου 1895, όταν “φωτογράφισε” το χέρι της συζύγου του.

Η αρχή της λήψης ακτινογραφιών βασίζεται στο γεγονός ότι οι ακτίνες Χ, διαπερνούν σε ποικίλο βαθμό τα μαλακά μόρια του σώματος και τον αέρα, ενώ αντίθετα η πορεία τους διακόπτεται στα συμπαγή μόρια. Το σημείο του σώματος που προορίζεται να αποτυπωθεί στην ακτινογραφία τοποθετείται μπροστά στο ακτινολογικό φιλμ (παλιότερα) και μια πηγή ακτίνων Χ, αφού το «στοχεύσει»  κατάλληλα, το ακτινοβολεί (σε διαφορετική απόσταση και για διαφορετική χρονική διάρκεια ανάλογα με την εξέταση). Ο αέρας απεικονίζεται μαύρος (αυτό αποκαλείται διαύγαση) και τα συμπαγή μόρια, άσπρα (σκίαση ή πύκνωση). Πλέον στην απεικόνιση η αναπαραγωγή της εικόνας γίνεται  ψηφιακά, με αποτέλεσμα να υπάρχει λεπτομερής ανατομική απεικόνιση,  των υπό διερεύνηση, εσωτερικών οργάνων του σώματος.

Η ακτινολογική διερεύνηση των περιστατικών μας γίνεται με υπερσύγχρονο ψηφιακό ακτινολογικό μηχάνημα YSX 200 VET DR (32KW/200mA). Η σωστή πρακτική ανάλογα με την περιοχή που ψάχνουμε, είναι η λήψη δύο ακτινογραφιών με διαφορά 90ο, δίνοντας μας  τη δυνατότητα λεπτομερέστερης απεικόνισης της περιοχής που διερευνούμε.

Η χρήση ηρέμησης βοηθά στην καλύτερη ακινητοποίηση του ζώου και τη λήψη ακτινογραφημάτων εξαιρετικής ποιότητας, αποφεύγοντας την έκθεση στην ακτινοβολία.

Ενδοσκοπήσεις

Περίπου έναν αιώνα πίσω ξεκίνησε η συζήτηση για τη χρήση ενδοσκοπίων στη χειρουργική  αλλά η αναφορά σε ενδοσκοπήσεις (διερεύνηση του εσωτερικού του σώματος από τα φυσικά του ανοίγματα) υπάρχει από τον Αραβα γιατρό Albukasim (936-1013 A.D.) και αργότερα το 1805 Phillip Bozzini (ιατρός με καταγωγή από την Φρανκφούρτη. Η πρώτη αποτελεσματική open-tube ενδοσκόπηση (έγινε εξέταση της ουρήθρας και της κύστης) εξελίχθηκε το 1853 από τον Desormeaux. Η πρώτη λαπαροσκόπηση (εξέταση της κοιλιάς με ενδοσκόπιο) έγινε το 1901 από τον George Kelling. Με την πάροδο του χρόνου εξελίχθηκε τεχνικά αλλά το καθοριστικό έτος ήταν το 1986,  όπου η εξέλιξη ενός τσιπ βοήθησε την προβολή των εικόνων σε οθόνες. Το επόμενο έτος έγινε και η πρώτη λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή από τον Mouret. Στην κτηνιατρική η χρήση ενδοσκοπίων ακολούθησε την εξέλιξη της ιατρικής. Η πρώτες ενδοσκοπήσεις έγιναν την δεκαετία του  1970. Ενώ από την επόμενη δεκαετία ξεκίνησε η χρήση τους και στη χειρουργική.

 

Στο ιατρείο χρησιμοποιούμε βιντεοεδοσκόπια (άκαμπτα και εύκαμπτα), της γερμανικής εταιρείας KarlStorz®. Είναι απεικόνιση σε πραγματικό χρόνο. Οι διαδικασίες που εκτελούνται:

  • Ωτοσκόπηση: η χρήση του άκαμπτου ωτοσκοπίου δίνει τη δυνατότητα να διερευνηθεί ο ακουστικός πόρος μέχρι το τυμπάνου, με λεπτομερή απεικόνιση της κατάστασης ολόκληρου του έξω ακουστικού πόρου (καλύτερη από αυτήν ενός απλού ωτοσκοπίου). Παράλληλα υπάρχει η δυνατότητα αφαίρεσης ξένων σωμάτων (άγανα) μορφωμάτων με μη επεμβατικό τρόπο (πχ πολύποδες).
  • Ρινοσκόπηση: για τη διάγνωση προβλημάτων στη μύτη γίνεται συνδυασμός χρήσης άκαμπτου και εύκαμπτου ενδοσκοπίου ώστε η διερεύνηση να είναι σε όλο το μήκος της μύτης (από τα ρουθούνια μέχρι τον φάρυγγα), ώστε η παρουσία προβλημάτων να είναι εύκολα διερευνήσιμη (άγανα, αγκάθια, ρινορραγίες κλπ).
  • Βρογχοσκόπηση: η διερεύνηση ξεκινά από τη στοματική κοιλότητα και τελειώνει στον τελευταίο βρόγχο κοντά στο διάφραγμα. Με τον τρόπο αυτό  αναγνωρίζεται η ύπαρξη στενώσεων, ξένων σωμάτων, φλεγμονών, μορφωμάτων και μπορούν να γίνουν διάφορες διαδικασίες που διευκολύνουν τη διάγνωση (πλύση, βιοψία).
  • Οισοφαγοσκόπηση: Πολλές φορές έχει συμβεί να υπάρχουν ξένα σώματα στον οισοφάγο (αγκίστρια, κόκκαλα). Η λιγότερο επεμβατική μέθοδος για την αφαίρεση τους είναι χρήση του ενδοσκοπίου, με γρήγορη ανάνηψη και ανάρρωση του ζώου. Επίσης υπάρχουν καταστάσεις (στενώσεις, φλεγμονές κλπ) που πρέπει να διαπιστωθεί τι συμβαίνει και δεν υπάρχει άλλος τρόπος διερεύνησης τους.

Υπέρηχος

Ο υπέρηχος αναφέρεται σε ηχητικά κύματα πάνω από το ανθρώπινο εύρος ακοής, 20.000 ή περισσότερες δονήσεις ανά δευτερόλεπτο. Η διαγνωστική υπερηχογραφία, χρησιμοποιείται για την απεικόνιση των δομών μέσα στο σώμα (οστά, μαλακοί ιστοί,  τένοντες, αιμοφόρα αγγεία). 

Ο Δρ Karl Theodore Dussik (από την Αυστρία) δημοσίευσε την πρώτη εργασία για την ιατρική υπερήχων το 1942, με βάση την έρευνά του σχετικά με τη μετάδοση υπερηχογραφικής έρευνας του εγκεφάλου και ο καθηγητής Ian Donald (Σκωτία) ανέπτυξε την πρακτική τεχνολογία για την εφαρμογή στον ιατρικό υπέρηχο, τη δεκαετία του 1950.

Στην ουσία έχουμε μια πηγή εκπομπής ηχητικών κυμάτων που διοχετεύονται στα όργανα του σώματος. Αυτά αντανακλόμενα επιστρέφουν σε έναν δέκτη. Σύνθεση εκπομπής και επιστροφής επιτρέπει την τρισδιάστατη απεικόνιση τους. 

Για την υπερηχογραφική διερεύνηση χρησιμοποιούμε το μηχάνημα της εταιρείας ESAOTE “My Lab 6”. Διερευνούμε:

  • στην καρδιά τη λειτουργία (καρδιογράφημα – Μmode), το σχήμα, τις αρρυθμίες και τις πιθανές αλλοιώσεις,
  • στα όργανα της κοιλιάς το σχήμα, την ανατομική λεπτομέρεια, πιθανές αλλοιώσεις,
  • στις αρθρώσεις, τους τένοντες και τους μυς την ακεραιότητα τους και πιθανές αλλοιώσεις.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

↓

Ακτινογραφίες

Είναι ουσιαστικά μια «φωτογραφία» μιας περιοχής του σώματος (ανθρώπων και ζώων) που δίνει ιατρικές πληροφορίες με χρήσης της ακτινοβολίας Χ

Για την ιστορία οι ακτίνες Χ ανακαλύφθηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα από τον Γερμανό φυσικό Βίλχελμ Ρεντγκεν (Wilhelm Conrad Röntgen 27.3.1845 -10.2.1923). Ο ίδιος πιθανότατα έβγαλε την πρώτη ακτινογραφία της ιστορίας, στις 8 Νοεμβρίου 1895, όταν “φωτογράφισε” το χέρι της συζύγου του.

Η αρχή της λήψης ακτινογραφιών βασίζεται στο γεγονός ότι οι ακτίνες Χ, διαπερνούν σε ποικίλο βαθμό τα μαλακά μόρια του σώματος και τον αέρα, ενώ αντίθετα η πορεία τους διακόπτεται στα συμπαγή μόρια. Το σημείο του σώματος που προορίζεται να αποτυπωθεί στην ακτινογραφία τοποθετείται μπροστά στο ακτινολογικό φιλμ (παλιότερα) και μια πηγή ακτίνων Χ, αφού το «στοχεύσει»  κατάλληλα, το ακτινοβολεί (σε διαφορετική απόσταση και για διαφορετική χρονική διάρκεια ανάλογα με την εξέταση). Ο αέρας απεικονίζεται μαύρος (αυτό αποκαλείται διαύγαση) και τα συμπαγή μόρια, άσπρα (σκίαση ή πύκνωση). Πλέον στην απεικόνιση η αναπαραγωγή της εικόνας γίνεται  ψηφιακά, με αποτέλεσμα να υπάρχει λεπτομερής ανατομική απεικόνιση,  των υπό διερεύνηση, εσωτερικών οργάνων του σώματος.

Η ακτινολογική διερεύνηση των περιστατικών μας γίνεται με υπερσύγχρονο ψηφιακό ακτινολογικό μηχάνημα YSX 200 VET DR (32KW/200mA). Η σωστή πρακτική ανάλογα με την περιοχή που ψάχνουμε, είναι η λήψη δύο ακτινογραφιών με διαφορά 90ο, δίνοντας μας  τη δυνατότητα λεπτομερέστερης απεικόνισης της περιοχής που διερευνούμε.

Η χρήση ηρέμησης βοηθά στην καλύτερη ακινητοποίηση του ζώου και τη λήψη ακτινογραφημάτων εξαιρετικής ποιότητας, αποφεύγοντας την έκθεση στην ακτινοβολία.

Ενδοσκοπήσεις

Περίπου έναν αιώνα πίσω ξεκίνησε η συζήτηση για τη χρήση ενδοσκοπίων στη χειρουργική  αλλά η αναφορά σε ενδοσκοπήσεις (διερεύνηση του εσωτερικού του σώματος από τα φυσικά του ανοίγματα) υπάρχει από τον Αραβα γιατρό Albukasim (936-1013 A.D.) και αργότερα το 1805 Phillip Bozzini (ιατρός με καταγωγή από την Φρανκφούρτη. Η πρώτη αποτελεσματική open-tube ενδοσκόπηση (έγινε εξέταση της ουρήθρας και της κύστης) εξελίχθηκε το 1853 από τον Desormeaux. Η πρώτη λαπαροσκόπηση (εξέταση της κοιλιάς με ενδοσκόπιο) έγινε το 1901 από τον George Kelling. Με την πάροδο του χρόνου εξελίχθηκε τεχνικά αλλά το καθοριστικό έτος ήταν το 1986,  όπου η εξέλιξη ενός τσιπ βοήθησε την προβολή των εικόνων σε οθόνες. Το επόμενο έτος έγινε και η πρώτη λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή από τον Mouret. Στην κτηνιατρική η χρήση ενδοσκοπίων ακολούθησε την εξέλιξη της ιατρικής. Η πρώτες ενδοσκοπήσεις έγιναν την δεκαετία του  1970. Ενώ από την επόμενη δεκαετία ξεκίνησε η χρήση τους και στη χειρουργική.

 

Στο ιατρείο χρησιμοποιούμε βιντεοεδοσκόπια (άκαμπτα και εύκαμπτα), της γερμανικής εταιρείας KarlStorz®. Είναι απεικόνιση σε πραγματικό χρόνο. Οι διαδικασίες που εκτελούνται:

  • Ωτοσκόπηση: η χρήση του άκαμπτου ωτοσκοπίου δίνει τη δυνατότητα να διερευνηθεί ο ακουστικός πόρος μέχρι το τυμπάνου, με λεπτομερή απεικόνιση της κατάστασης ολόκληρου του έξω ακουστικού πόρου (καλύτερη από αυτήν ενός απλού ωτοσκοπίου). Παράλληλα υπάρχει η δυνατότητα αφαίρεσης ξένων σωμάτων (άγανα) μορφωμάτων με μη επεμβατικό τρόπο (πχ πολύποδες).
  • Ρινοσκόπηση: για τη διάγνωση προβλημάτων στη μύτη γίνεται συνδυασμός χρήσης άκαμπτου και εύκαμπτου ενδοσκοπίου ώστε η διερεύνηση να είναι σε όλο το μήκος της μύτης (από τα ρουθούνια μέχρι τον φάρυγγα), ώστε η παρουσία προβλημάτων να είναι εύκολα διερευνήσιμη (άγανα, αγκάθια, ρινορραγίες κλπ).
  • Βρογχοσκόπηση: η διερεύνηση ξεκινά από τη στοματική κοιλότητα και τελειώνει στον τελευταίο βρόγχο κοντά στο διάφραγμα. Με τον τρόπο αυτό  αναγνωρίζεται η ύπαρξη στενώσεων, ξένων σωμάτων, φλεγμονών, μορφωμάτων και μπορούν να γίνουν διάφορες διαδικασίες που διευκολύνουν τη διάγνωση (πλύση, βιοψία).
  • Οισοφαγοσκόπηση: Πολλές φορές έχει συμβεί να υπάρχουν ξένα σώματα στον οισοφάγο (αγκίστρια, κόκκαλα). Η λιγότερο επεμβατική μέθοδος για την αφαίρεση τους είναι χρήση του ενδοσκοπίου, με γρήγορη ανάνηψη και ανάρρωση του ζώου. Επίσης υπάρχουν καταστάσεις (στενώσεις, φλεγμονές κλπ) που πρέπει να διαπιστωθεί τι συμβαίνει και δεν υπάρχει άλλος τρόπος διερεύνησης τους.

Υπέρηχος

Ο υπέρηχος αναφέρεται σε ηχητικά κύματα πάνω από το ανθρώπινο εύρος ακοής, 20.000 ή περισσότερες δονήσεις ανά δευτερόλεπτο. Η διαγνωστική υπερηχογραφία, χρησιμοποιείται για την απεικόνιση των δομών μέσα στο σώμα (οστά, μαλακοί ιστοί,  τένοντες, αιμοφόρα αγγεία). 

Ο Δρ Karl Theodore Dussik (από την Αυστρία) δημοσίευσε την πρώτη εργασία για την ιατρική υπερήχων το 1942, με βάση την έρευνά του σχετικά με τη μετάδοση υπερηχογραφικής έρευνας του εγκεφάλου και ο καθηγητής Ian Donald (Σκωτία) ανέπτυξε την πρακτική τεχνολογία για την εφαρμογή στον ιατρικό υπέρηχο, τη δεκαετία του 1950.

Στην ουσία έχουμε μια πηγή εκπομπής ηχητικών κυμάτων που διοχετεύονται στα όργανα του σώματος. Αυτά αντανακλόμενα επιστρέφουν σε έναν δέκτη. Σύνθεση εκπομπής και επιστροφής επιτρέπει την τρισδιάστατη απεικόνιση τους. 

Για την υπερηχογραφική διερεύνηση χρησιμοποιούμε το μηχάνημα της εταιρείας ESAOTE “My Lab 6”. Διερευνούμε:

  • στην καρδιά τη λειτουργία (καρδιογράφημα – Μmode), το σχήμα, τις αρρυθμίες και τις πιθανές αλλοιώσεις,
  • στα όργανα της κοιλιάς το σχήμα, την ανατομική λεπτομέρεια, πιθανές αλλοιώσεις,
  • στις αρθρώσεις, τους τένοντες και τους μυς την ακεραιότητα τους και πιθανές αλλοιώσεις.