Απώλεια τριχώματος, επιστημονικά γνωστή ως Αλωπεκία

Απώλεια τριχώματος, επιστημονικά γνωστή ως Αλωπεκία

• Η αλωπεκία (απώλεια τριχώματος) μπορεί να συμβεί όταν το τρίχωμα δεν μπορεί να αναπτυχθεί με φυσιολογικό ρυθμό ή όταν οι τρίχες πέφτουν από το δέρμα με μεγαλύτερο ρυθμό από τον ρυθμόαντικατάστασής τους με νέες.
• Η αλωπεκία μπορεί να προκληθεί από πλήθος παθολογικών καταστάσεων όπως μολύνσεις του δέρματος, ορμονικές διαταραχές και παρασιτώσεις.
• Πολλές από τις αιτίες της αλωπεκίας είναι θεραπεύσιμες. Αν ο θύλακος της τρίχας δεν έχει υποστεί μόνιμη βλάβη, η τρίχα θα αναπτυχθεί με την πάροδο του χρόνου.

 

Τι είναι η αλωπεκία;

Αλωπεκία είναι ο ιατρικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την απώλεια τριχώματος. Συμβαίνει όταν το τρίχωμα δεν αναπτύσσεται με φυσιολογικό ρυθμό ή όταν η απώλεια τριχώματος είναι πιο ταχεία από την αντικατάστασή του από νέο τρίχωμα.

Η αλωπεκία δεν πρέπει να συγχέεται με τη φυσιολογική απώλεια τριχώματος. Η απώλεια τριχώματος (η οποία μπορεί να συμβαίνει όλη τη διάρκεια του έτους σε μερικά ζώα) είναι μία φυσιολογική διαδικασία και πρέπει να θορυβήσει τον κηδεμόνα μόνο όταν είναι τόσο έντονη ώστε να προκαλέσει αραίωση του τριχώματος ή και πλήρη απώλειά του σε κάποιες περιοχές. Η αραίωση ή η πλήρης απώλεια τριχώματος σηματοδοτεί την αλωπεκία.

Αίτια

Η ανάπτυξη της τρίχας συμβαίνει κυκλικά και εξαρτάται από τη λειτουργία του θυλάκου της τρίχας. Όταν η ανάπτυξη τελειώσει η τρίχα παραμένει καθηλωμένη στο θύλακο μέχρι μία νέα τρίχα να αναπτυχθεί και να την αντικαταστήσει. Όταν αυτό συμβεί, η παλιά τρίχα πέφτει και η νέα διατηρείται μέσα στο θύλακο μέχρι να αντικατασταθεί από την επόμενη.

Αν ο θύλακος της τρίχας τραυματιστεί ή η λειτουργία του επηρεαστεί από φλεγμονή ή μόλυνση μπορεί να προκληθεί απώλεια της τρίχας ενώ η νέα τρίχα μπορεί να χρειαστεί περισσότερο χρόνο για να αναπτυχθεί. Όταν αυτό συμβεί σε μεγάλη έκταση, μπορεί να παρατηρηθεί αλωπεκία. Μερικές από τις καταστάσεις που μπορούν να προκαλέσουν αλωπεκία είναι:

• Δεμοδηκτική και Σαρκοπτική ψώρα που προκαλούνται από παράσιτα του δέρματος.
• Δερματοφυτίαση που προκαλείται από τον μύκητα Δερματόφυτο.
• Πυόδερμα που προκαλείται από βακτηριδιακή μόλυνση του δέρματος.
• Διαταραχές κερατινοποίησης που αφορούν διαταραχές στην φυσιολογική απώλεια των κυττάρων του δέρματος και της αντικατάστασής τους με νέα.
• Ορμονικές διαταραχές όπως στις παθήσεις του θυρεοειδούς αδένα. Στις καταστάσεις αυτές επηρεάζεται η λειτουργία του θυλάκου της τρίχας.

Η αλωπεκία μπορεί να συμβεί και λόγω αυτοτραυματισμού. Για παράδειγμα τα ζώα που έχουν προσβληθεί από ψύλλους μπορεί να αυτοτραυματίζονται λόγω φαγούρας. Οι τραυματισμοί του δέρματος που προκαλούνται από το ξύσιμο προδιαθέτουν σε βακτηριδιακές μολύνσεις οι οποίες επιδεινώνουν την αλωπεκία.

Οι γάτες μπορεί να εκδηλώσουν ψυχογενή αλωπεκία η οποία προκαλείται από υπερβολική περιποίηση του τριχώματος και εκδηλώνεται, συνήθως, όταν το ζώο βιώνει στρες. Οι γάτες που πάσχουν από αυτήν την κατάσταση μπορεί να γλείφουν την περιοχή του κενεώνα και το πίσω μέρος των άκρων τους μέχρι το τρίχωμα σε αυτές της περιοχές να εξαφανιστεί.

Επίσης, υπάρχουν και σπάνιες περιπτώσεις συγγενούς αλωπεκίας οι οποίες οφείλονται σε εκ γενετής προβλήματα των θυλάκων της τρίχας.

Συμπτώματα

Το πιο συχνό σύμπτωμα της αλωπεκίας είναι η αραίωση του τριχώματος ή η πλήρης απώλειά του από ορισμένες περιοχές. Άλλες αλλαγές του δέρματος μπορεί να βοηθήσουν στην αναγνώριση του αίτιου της αλωπεκίας από τον κτηνίατρο. Μερικές από αυτές είναι το ερύθημα, η εξέλκωση, οι εφελκίδες και τα τραύματα. Σε κάποιες περιπτώσεις, όπως στις ορμονικές διαταραχές, το δέρμα μπορεί να φαίνεται κατά τα άλλα φυσιολογικό.

Τα ζώα με αλωπεκία μπορεί να έχουν ή όχι φαγούρα (κνησμό). Επίσης, το τρίχωμά τους μπορεί να αποσπάται πολύ εύκολα.

Διάγνωση

Το ιστορικό υγείας του ζώου και η κλινική εξέταση μπορεί να αποκαλύψουν χρήσιμες πληροφορίες σχετικές με το αίτιο της αλωπεκίας. Ο κτηνίατρος μπορεί να ζητήσει εξειδικευμένες εξετάσεις προκειμένου να καταλήξει σε διάγνωση. Μερικές από αυτές είναι:

• Καλλιέργεια για μύκητες: Σε περίπτωση που ο/η κτηνίατρος υποπτεύεται δερματοφυτίαση, μπορεί να πάρει μερικές τρίχες από τις περιοχές γύρω από την αλωπεκία και να τις προσκομίσει για καλλιέργεια.
• Ξέσμα δέρματος: Σε περίπτωση που ο/η κτηνίατρος υποπτεύεται ασθένειες παρασιτικής αιτιολογίας όπως η δεμοδηκτική ψώρα ίσως χρειαστεί να ξύσει βαθιά το δέρμα με νυστέρι και να εξετάσει το υλικό που θα συλλέξει κάτω από το μικροσκόπιο. Στο υλικό μπορεί να βρει το παράσιτο οπότε και να επιβεβαιώσει τη διάγνωση.
• Κυτταρολογική εξέταση: Για αυτήν μπορεί να παρθεί υλικό με βαμβακοφόρο στυλεό και να εξεταστεί κάτω από το μικροσκόπιο. Ευρήματα μπορεί να είναι κύτταρα φλεγμονής, βακτήρια ή μύκητες.
• Βιοψία δέρματος: Αυτή μπορεί να γίνει με τοπική αναισθησία αν και τα περισσότερα ζώα χρειάζονται και ηρέμηση. Κατά τη βιοψία ο/η κτηνίατρος παίρνει ένα μικρό κομμάτι δέρματος από την περιοχή της αλωπεκίας και το στέλνει για ιστοπαθολογική εξέταση.

Αν ο/η κτηνίατρος υποπτεύεται πως η αλωπεκία προκαλείται από αλλεργία, μπορεί να συστήσει εξετάσεις σχετικές με την αλλεργία. Το ίδιο μπορεί να συμβεί σε περίπτωση που υποπτεύεται ορμονικές διαταραχές.

Θεραπεία

Η θεραπεία της αλωπεκίας εξαρτάται από το αίτιο. Μετά τη θεραπεία οι τρίχες αναπτύσσονται και πάλι εκτός αν οι θύλακοι τις τρίχας έχουν υποστεί μόνιμη βλάβη.

ΠΗΓΗ: vetmenow.gr