Τι είναι η αλλοτριοφαγία και η κοπροφαγία;
Τα ζώα που εκδηλώνουν αλλοτριοφαγία και κοπροφαγία τρώνε ουσίες οι οποίες δεν αποτελούν τροφή.
Η αλλοτριοφαγία αφορά τη βρώση αντικειμένων. Οι σκύλοι είναι περισσότερο επιρρεπείς στη βρώση πετρών και παιχνιδιών ενώ οι γάτες ρούχων, κορδελών και άμμου από την αμμοδόχο τους. Κάποιες γάτες αρέσκονται στη βρώση υφασμάτων.
Η κοπροφαγία είναι η βρώση κοπράνων. Είναι φυσιολογικό οι μητέρες να τρώνε τα κόπρανα των μικρών τους. Η κοπροφαγία είναι περισσότερο συχνή στους σκύλους παρά στις γάτες και τα θηλυκά ζώα είναι περισσότερο πιθανό να εκδηλώσουν τη συμπεριφορά.
Η κοπροφαγία είναι περισσότερο δυσάρεστη παρά βλαβερή για την υγεία του ζώου. Αντίθετα, η αλλοτριοφαγία μπορεί να προκαλέσει την έμφραξη της πεπτικής οδού. Σε αυτήν την περίπτωση το ξένο σώμα πρέπει να αφαιρεθεί επειγόντως με ενδοσκόπηση ή χειρουργική επέμβαση.
Τι προκαλεί την αλλοτριοφαγία και την κοπροφαγία;
Το ακριβές αίτιο της αλλοτριοφαγίας και της κοπροφαγίας στο σκύλο και στη γάτα δεν είναι γνωστό. Μερικά ζώα μασούν διάφορα αντικείμενα λόγω πλήξης ή stress. Οι σκύλοι μπορεί να τρώνε κόπρανα επειδή δεν τρέφονται αρκετά ή επειδή παρεμβάλλονται μεγάλα μεσοδιαστήματα μεταξύ των γευμάτων. Συνήθως, η κοπροφαγία δεν εκδηλώνεται λόγω έλλειψης θρεπτικών συστατικών από την τροφή. Κάποιοι σκύλοι μπορεί να τρώνε τα κόπρανά τους επειδή στο παρελθόν τιμωρήθηκαν γιατί αφόδευαν μέσα στο σπίτι. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούν να αποφύγουν την τιμωρία.
Σπάνια, ασθένειες όπως η αναιμία, τα εντερικά παράσιτα, οι γαστρεντερικές διαταραχές ή νοσήματα του ήπατος μπορεί να προκαλέσουν τη βρώση αντικειμένων. Η χορήγηση κάποιων φαρμάκων όπως των στεροειδών (κορτιζόνη) μπορεί να ενισχύσει το αίσθημα της πείνας τόσο ώστε το ζώο να εκδηλώσει αλλοτριοφαγία.
Κλινικά συμπτώματα
Συνήθως, οι κηδεμόνες του ζώου βρίσκουν τμήματα του αντικειμένου μέσα στο σπίτι ή βλέπουν το ζώο να το τρώει. Συμπτώματα έμφραξης της πεπτικής οδού είναι:
Αν υποπτεύεστε πως το ζώο σας έχει φάει ξένο σώμα, επισκεφθείτε άμεσα τον κτηνίατρό σας.
Διάγνωση
Στις περισσότερες περιπτώσεις η κοπροφαγία και η αλλοτριοφαγία είναι διαταραχές συμπεριφοράς. Παρόλα αυτά, ίσως χρειαστεί να διερευνηθεί η ύπαρξη κάποιου παθολογικού παράγοντα που ίσως να τις προκαλεί. Η διερεύνηση απαιτεί εξετάσεις αίματος, κοπράνων ή και βιοψία εντέρου. Σε περίπτωση ύπαρξης κάποιας παθολογικής κατάστασης, η θεραπεία της, συνήθως, αντιμετωπίζει το πρόβλημα.
Σε περίπτωση υποψίας έμφραξης της πεπτικής οδού χρειάζεται να διενεργηθούν εξετάσεις όπως ακτινογραφίες, υπερηχοτομογραφία ή και ερευνητική λαπαροτομή.
Πώς να αποτρέψω το ζώο μου από την αλλοτριοφαγία και την κοπροφαγία;
Αν η αλλοτριοφαγία δεν οφείλεται σε κάποιο παθολογικό αίτιο, ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης είναι η απομάκρυνση των αντικειμένων που στο ζώο αρέσει να τρώει.
Επίσης, μπορείτε να προσπαθήσετε να ψεκάσετε τα αντικείμενα με spray που έχουν δυσάρεστη οσμή και γεύση.
Αν δείτε το ζώο σας να μασάει κάτι που δεν πρέπει, αποτρέψτε το αποφασιστικά αλλά αποφύγετε την τιμωρία καθώς το stress μπορεί να επιδεινώσει τη συμπεριφορά.
Αν υποπτεύεστε πως το ζώο σας μπορεί να τρώει ξένα σώματα από πλήξη, προσπαθήστε να αυξήσετε το χρόνο άσκησής του και εμπλουτίστε το περιβάλλον του με παιχνίδια τα οποία δεν μπορεί να φάει.
Αν το ζώο εκδηλώνει κοπροφαγία, απομακρύνετε τις ακαθαρσίες έγκαιρα από την αυλή σας. Επίσης, δοκιμάστε να αυξήσετε τη συχνότητα των περιπάτων και να το επιβραβεύετε με μία λιχουδιά κάθε φορά που αφοδεύει ώστε να του αποσπάτε την προσοχή. Στη συνέχεια απομακρύνεται εγκαίρως τις ακαθαρσίες.
Κάποιοι ιδιοκτήτες προτιμούν να ψεκάζουν τα κόπρανα με ουσίες που προκαλούν αποστροφή στο ζώο όπως πιπέρι και πικρό μήλο.
Κάποιες άλλες ουσίες όταν προστεθούν στην τροφή του ζώου, προσδίδουν στα κόπρανα δυσάρεστη γεύση. Όταν, όμως, σταματήσει η χρήση αυτών των ουσιών, το ζώο είναι πολύ πιθανό να συνεχίσει να εκδηλώνει κοπροφαγία.
Σε κάποιες περιπτώσεις η αλλαγή της διατροφής μπορεί να σταματήσει την κοπροφαγία. Συζητήστε την αλλαγή της τροφής με τον κτηνίατρό σας.
Επειδή η αλλοτριοφαγία μπορεί να προκαλέσει σημαντικά προβλήματα υγείας, ίσως να θέλετε να συμβουλευτείτε κτηνίατρο ειδικό στα θέματα συμπεριφοράς ή κάποιον εκπαιδευτή ζώων.
ΠΗΓΗ: www.vetmenow.gr